Ondanks het christelijke ideaal van orde en vroomheid lag in de middeleeuwse stad het conflict voortdurend op de loer. Zo leidde de rivaliteit tussen de Oude en de Nieuwe Zijde jaarlijks tot vechtpartijen. Het bestuur strafte niet alleen vechtersbazen, maar stelde uit voorzorg ook een maximum aan de lengte van messen
Op de eerste afbeelding zijn halverwege de linkerpagina de regels over de lengte en breedte van messen opgesteld. Op 6 mei 1459 bepaalde het stadsbestuur ‘dat nyemant en moet messen dragen dan ix duymbreet lange’ (niet langer dan ca. 22 cm). Aan de voorzijde van het stadhuis hing een meetlat van die lengte. In de maat zat een gat, waarin de stompe punt van een mes niet dieper dan ca. 1,5 cm (een vinger breed) mocht verdwijnen. Smalle steekmessen waren dus niet toegestaan.
De maatregel staat opgetekend in het oudste keurboek van Amsterdam. Keuren waren bestuursmaatregelen die opgesteld werden door de schout en schepenen in samenspraak met de burgemeesters. Een keur werd onder klokkengelui afgekondigd op de Dam en geregistreerd in een keurboek.
Op de volgende afbeeldingen zie je drie messen, waarvan een met bijbehorende houten schede in de vorm van een vis, uit de periode 1450-1550. Deze messen werden gevonden bij het archeologische onderzoek in het Damrak tijdens de aanleg van de Noord-Zuidlijn.
Klik onderaan deze pagina onder het kopje 'Beschikbare tools' op 'Transcripties' om de tekst van de betreffende passage uit het document te lezen.
