In 1963 deden archeologen een bijzondere ontdekking onder de Oude Kerk in Amsterdam. Ze vonden een eeuwenoud graf met een eikenhouten boomstamkist – een uitgeholde boomstam die als doodskist werd gebruikt. In de kist lagen de botten van een jonge man, die tussen 1150 en 1215 moet zijn overleden. Hij zal tot de eerste generatie hebben behoord die aan de Amstelmonding is komen wonen.
Uit onderzoek door middel van koolstof-14 datering bleek dat hij zo’n 1,72 meter lang was en niet vaak vis at, maar vooral leefde van planten en dieren op het land. Zijn tanden vertelden dat hij als peuter een periode van ziekte of ondervoeding had doorgemaakt. Hij had waarschijnlijk last van longinfecties en gebruikte wilgenbast als medicijn – een natuurlijke pijnstiller, vergelijkbaar met aspirine.
Deze man behoorde waarschijnlijk tot de eerste bewoners van Amsterdam. In 2024 kreeg hij zelfs een gezicht dankzij een reconstructie van Maja d’Hollosy. Hoe ze dat heeft gedaan, zie je op tweede foto. Zo kunnen we, eeuwen later, alsnog een beeld krijgen van een van de allereerste Amsterdammers!
Meer weten? Duik in het fascinerende onderzoek naar de oudste bekende inwoner van de stad! In de podcastserie Van bot tot beeld volg je stap voor stap hoe archeologen, wetenschappers en specialisten zijn verhaal reconstrueren—van zijn leven en gezondheid tot hoe hij eruitzag. Bekijk de site voor meer informatie: Van bot tot beeld - Stadsarchief Amsterdam
