De Nationale Spoorwegen (NS) reden erg stipt tijdens de oorlog. Het grootste deel van het personeel van de NS werkte mee aan de belangen van de Duitse bezetter. Het vervoeren van joden, Sinti en Roma en politiek gevangenen naar Westerbork, het vervoeren van Nederlandse arbeidskrachten en kapitaalgoederen ten behoeve van de Duitse industrie en de verplaatsing van Duitse troepen en wapens binnen Nederland werd door de NS uitgevoerd.
Op 17 september 1944 riep Radio Oranje de NS op te staken. In tegenstelling tot eerdere oproepen, werd aan deze oproep wel gehoor gegeven. Tot aan de bevrijding in mei 1945 legde de NS het werk neer. Of de staking succesvol was, is een punt van discussie. Tien dagen nadat de NS het werk neerlegden, hadden de Duitsers hun eigen vervoer alweer op orde. Tijdens de Hongerwinter had dit grote gevolgen. Toen de rivieren en kanalen dichtvroren, waardoor de binnenvaartschepen niet meer konden uitvaren, werd de voedselsituatie in het Westen ernstig. Het feit dat de treinen niet reden, verergerde de situatie. Toch wilde de regering in Londen de staking doorzetten.
Dit affiche werd door tegenstanders van de Spoorwegstaking uitgegeven, en toont kort de gevolgen. Onder de gevolgen heeft iemand met rood potlood geschreven 'geen moffen', in de hoop dat de staking zou bijdragen aan een snel einde van de oorlog.
Bron
Spoorwegstaking
