Tijdens de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog waren er ook werkkampen in Nederland. Een van die kampen lag in het Amsterdamse Bos, waar joodse mannen tewerkgesteld werden.
Al in de jaren twintig werden werklozen door de Nederlandse overheid tewerkgesteld in werkkampen, in het kader van de werkverschaffing. Dit beleid werd voortgezet in de jaren dertig, toen de economische crisis tot grote werkloosheid leidde. De aanleg van het Amsterdame Bos in 1934 was zo'n werkverschaffingsproject.
Na de Duitse inval in mei 1940 ging het tewerkstellen van werklozen door. Door de anti-joodse maatregelen groeide het aantal joodse werklozen snel, en in het najaar van 1941 besloot de Duitse bezetter joodse mannen apart te werk te stellen. Een aantal van de werkkampen werden aangewezen als 'Jodenkampen'. In Amsterdam werd het werkkamp in het Amsterdamse Bos aangewezen voor joden. In oktober 1942 werden de mannen uit deze joodse werkkampen, alleen of met hun gezin, naar Westerbork gevoerd en daarvandaan naar Auschwitz en Sobibor.
Het betekende niet het einde van het werkkamp in het bos. In januari 1944 werden joodse mannen met een niet-joodse partner ('gemengd gehuwden') tewerkgesteld in het werkkamp in het Amsterdamse Bos. Aan hun dwangarbeid kwam op 5 september 1944 een eind, op Dolle Dinsdag. Het merendeel van deze mannen heeft de oorlog overleefd.
Op de foto bij deze bron zie je een groep joodse gemengd gehuwde tewerkgestelden in het Amsterdamse Bos. Van twee van hen weten we wie het zijn, helemaal rechts staat Salomon Mandaat, de man achter de kruiwagen is Coenraad van der Glas.
