Vanaf 1960 kwamen er veel gastarbeiders naar Nederland om de grote hoeveelheid beschikbare banen te vullen. Meer informatie vindt je hier.
De gastarbeiders die in de jaren ’60 en ’70 naar Amsterdam kwamen kregen niet meteen een eigen woning toegewezen. Ze verbleven meestal in een pension, waarin ze soms wel meer dan acht mannen een kamer moesten delen. Ze betaalden huur aan de eigenaar die het pand niet altijd goed onderhield. Hierdoor verbleven veel gastarbeiders in erbarmelijke omstandigheden.
In Amsterdam kon je in de Jordaan en andere delen van het centrum veel gastarbeiderpensions vinden. Op de foto zie je pension De Tijdgeest. Het pension bevond zich aan de Egelantiersstraat, waar veel Turkse en Marokkaanse gastarbeiders woonden. De Tijdgeest werd net zoals veel andere pensions slecht onderhouden door de eigenaar.
In het krantenartikel lees je hoe de bewoners van De Tijdgeest in opstand kwamen tegen de slechte woonomstandigheden. De bewoners spanden met de hulp van verschillende organisaties een rechtszaak aan tegen de eigenaar van het pand van De Tijdgeest. Zij eisten dat de eigenaar het pand bewoonbaar zou maken. Hierop stelde de eigenaar en haar advocaat dat ze de gastarbeiders wilden uitzetten, aangezien zij het pension toch ging sluiten. De eigenaar van het pand won de rechtszaak, en de migranten moesten pension De Tijdgeest verlaten. Een paar jaar later is het gebouw gesloopt.
Pension De Tijdgeest werd een symbool van de slechte woonomstandigheden waarin veel van de gastarbeiders zich in hun eerste jaren in Amsterdam en de rest van Nederland bevonden.
Naar aanleiding van de tentoonstelling ‘Al die Amsterdamse mensen, foto’s 1970-1990’ verschijnt er een driedelige podcastserie over de woonomstandigheden en de protesten rondom De Tijdgeest. Deze is hier te luisteren.
